De hele dag zoveel prikkels, ik kan het niet aan. Het doet pijn. Nog maar 2 uur dan heb ik eindelijk een momentje rust. Dat momentje rust was ooit zo bijzonder en fijn. Nu is het momentje rust een net zo grote kwelling als de dag.

Nog maar 1 uurtje dan heb ik een momentje rust. Ik wil het momentje eigenlijk niet eens Ik kan alleen maar denken aan het momentje rust maar ik wil het niet. Het momentje rust is de onrust.

Het moment is aangebroken. Maar de rust is er niet. De rust doet pijn. De rust is naar. De rust is geen rust. Misschien heb ik gewoon meer nodig? Nee, dit doet nog meer pijn.